ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ /Α.Σ ΜΑΧΗΤΕΣ ΘΕΡΜΗΣ

Α.Σ ΜΑΧΗΤΕΣ ΘΕΡΜΗΣ

 ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!!!

ΠΕΜΠΤΗ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 20:30Μ.Μ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΡΑΜΑΝΑ ΘΕΡΜΗΣ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΛΕΜΕ :

ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ !!!

ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ!!!

Η χρήση ναρκωτικών αποτελεί ένα πρόβλημα που αποκτά ολοένα μεγαλύτερες διαστάσεις και θίγει την  κοινωνία στο σύνολό της. Κάθε ώρα πεθαίνει ένας πολίτης της Ε.Ε. από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Από 1,3 έως 1,7 εκατομμύρια άτομα στην ΕΕ είναι χρήστες οπιούχων, ενώ περίπου 12 εκατομμύρια κάνουν ή έκαναν κάποια στιγμή στη ζωή τους χρήση κοκαΐνης.

H ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ :

KICK-ΒΟXING
Το kickboxing είναι μαχητικό άθλημα που συνδυάζει πυγμαχία και λακτίσματα. Έλκει την καταγωγή του απ την ταυλανδέζικη πυγμαχία και είναι ευρύτατα διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο λόγω της πρακτικότητας του. Η προέλευση του είναι απ' την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική, και περιλαμβάνει τις τεχνικές της πυγμαχίας και λακτίσματα απ το καράτε ντο και το ταεκβοντό.
Στην δεκαετία του 1970 άρχισαν να διεξάγωνται οι πρώτοι αγώνες kickboxing, ενώ το 1977 ιδρύθηκε και η παγκόσμια ομοσπονδία του αθλήματος, η World Kickboxing Association (WKA). Το αγωνιστικό kickboxing χωρίζεται στο ερασιτεχνικό kickboxing, στο οποίο οι αθλητές φοράνε προστατευτικά, και στο επαγγελματικό όπου δεν επιτρέπεται η χρήση τους.
Η μεγαλύτερη διοργάνωση του kickboxing σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το Κ-1. Την Ελλάδα στο επαγγελματικό kickboxing εκπροσωπεί ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μιχάλης Ζαμπίδης, ο οποίος με τις νίκες του στο Ιαπωνέζικο και στο Αυστραλιανό Κ-1, έχει ενταχθεί ανάμεσα στους κορυφαίους kickboxers του κόσμου. Υπάρχουν πολλά αγωνιστικά στυλ στο kickboxing και διαβάθμιση σ'αυτά, το full contact, semi contact, light ή medium contact, body contact και τα low kicks. Επίσης υπάρχουν πολλά αθλήματα που σχετίζονται με το kickboxing και ποικίλουν ανάλογα με την χώρα προέλευσης τους. Το πιο γνωστό απ'αυτά είναι το Μούι Τάι, ή Τάι μπόξινγκ, που είναι το εθνικό άθλημα της Ταυλάνδης και αποτελείται απ' το παραδοσιακό Μούι τάι, το Μούι μπόραν, και το αγωνιστικό. Οι τεχνικές της ταυλανδέζικης πυγμαχίας είναι ίδιες με αυτές του kick boxing με την διαφορά ότι στο Μούι Τάι επιτρέπεται η χρήση των αγκώνων και των γονάτων. Άλλο γνωστό στυλ του kickboxing είναι το Savate το οποίο προέρχεται απ την Γαλλία και οι τεχνικές του είναι σχεδόν ίδιες με αυτές του αμερικάνικου kickboxing.
ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Η πυγμαχία ή κοινώς μποξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα, που στηρίζεται στην ικανότητα των αντιπάλων (που είναι δύο πάντα) να αντικρούσουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλο και να καταφέρουν, με εύστοχα και γερά κτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης ο καθένας τον αντίπαλό του.
Ο πρώτος γνωστός πρωταθλητής σε παγκόσμια κλίμακα ήταν ο Άγγλος Τζων Μπράουτον κι αυτός είναι που εφάρμοσε τους κανονισμούς του αθλήματος. Μετά, το αγώνισμα μεταφέρθηκε στην Αμερική, όπου και διαδόθηκε πολύ. Με αυτό πιο πολύ ασχολήθηκαν οι μαύροι της χώρας αυτής, που ανάδειξαν κατά καιρούς πολλά αστέρια της πυγμαχίας.
Η πυγμαχία ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα αθλήματα των αρχαίων Ελλήνων, που πρώτοι απ' ότι φαίνεται την καθιέρωσαν και που διεξαγόταν σε κάθε Ολυμπιακό αγώνα.

ΠΑΛΗ

Η πάλη είναι ένα αρχαίο ολυμπιακό άθλημα, στο οποίο δυο άνδρες πάλευαν και ο δυνατότερος στεφόταν νικητής. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον νικητή της πάλης, σπουδαιότερο όλων, αυτός είναι και ο λόγος που στο αρχαίο ολυμπιακό πένταθλο, ο τελικός νικητής ήταν ο νικητής του 5ου στη σειρά αγωνίσματος, της πάλης. Το παγκράτιο στην Αρχαία Ελλάδα ήταν μια μορφή πάλης.
Στις μέρες μας έχουμε την Ελληνορωμαϊκή πάλη και την ελεύθερη πάλη. Η πάλη αποτελεί ένα πολύ όμορφο άθλημα, που γυμνάζει τους νέους, σωματικά και πνευματικά. Η Ελλάδα, έχει μεγάλη παράδοση στο άθλημα, με αρκετούς ολυμπιονίκες και πρωταθλητές κόσμου ή Ευρώπης.

JUDO

Μπορεί μια πολεμική τέχνη να είναι ταυτόχρονα και ευγενική; Για τον κόσμο του Τζούντο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Τα ιδεογράμματα άλλωστε που γράφουν την ονομασία του αθλήματος δείχνουν απλά της ευγένειας (JU) το δρόμο (DO) (ή «δρόμος της ηπιότητας). Ναι μεν η νίκη στο Τζούντο κατακτάτε όταν ο ένας αθλητής ρίξει τον άλλο στο έδαφος, ωστόσο όλη η διαδικασία βασίζεται στην πρακτική και τη μέθοδο της ευγένειας. Ο κάθε τζουντόκα υποχωρεί στη δύναμη του αντιπάλου του, προσαρμοζόμενος σε αυτήν και χρησιμοποιώντας την προς όφελός του.

Η Ιστορία του Τζούντο
Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία.. «Πατέρας» του αθλήματος θεωρείται ο Τζίγκορο Κάνο (28 Οκτωβρίου 1860, Μικάγκε-Χιόγκο) πτυχιούχος πολιτικών και οικονομικών επιστημών αλλά και άριστος γνώστης της παιδαγωγικής της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών, οι οποίες στο τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια συλλογή διαφόρων τεχνικών χωρίς αληθινό νόημα. Το Tζούντο, λοιπόν, ήλθε να καλύψει αυτό το κενό.

Λέγεται ότι ο Κάνο κατέληξε στο Τζούντο αναζητώντας τρόπους και νέες τεχνικές με τις οποίες θα αντιμετώπιζε τους μεγαλύτερους μαθητές του Ζίου Ζίτσου (σ.σ. Τζουτζούτσου όπως είναι η ακριβής ονομασία του). Η αλήθεια είναι ότι υιοθέτησε πολλές από τις τεχνικές του Ζίου Ζίτσου και ταυτόχρονα εφάρμοσε καινούργιες. Οριοθετώντας, όμως, ως βασικό στόχο του αθλήματος, εκτός από τη διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας, μετέτρεπε το Τζούντο από μια νέα πολεμική τέχνη, σε πραγματικό τρόπο ζωής. Το 1882 ο Τζίγκορο Κάνο ίδρυσε το Kadokan Judo που σιγά-σιγά άρχισε να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Το 1907 υπολογίζεται ότι είχε ήδη 10.000 αθλητές - μέλη.

Όταν, μάλιστα, εμφανίστηκαν οι τέσσερις «ουράνιοι φύλακες», ο Γίιρπο Σάικο, ο Τσουνέιρο Τομία, ο Γιοσιάκι Γιαμασίτα και ο Σακουΐρο Γιοκοχάμα, η σχολή του Τζιγκόρο Κάνο επικράτησε όλων των αθλητών του Ζιου Ζίτσου και ανέλαβε την εκπαίδευση της Αστυνομίας του Τόκιο. Το 1903 ο Γιαμασίτα κατ’ εντολή του Κάνο πήγε στις ΗΠΑ όπου διέδωσε το Τζούντο εκπαιδεύοντας ακόμη και τον Αμερικανό Πρόεδρο Τεοντόρ Ρούσβελτ.

Στις ΗΠΑ βρέθηκε κι ένας ακόμη φημισμένος αθλητής ο Μιτσούγκο Μαέντα που έδωσε 2.000 αγώνες χωρίς να γνωρίσει την ήττα (!), ενώ το 1915 το άθλημα διαδόθηκε και στη Βραζιλία.

Παρά τις φυσιολογικές αλλαγές, οι βασικοί κανόνες του Τζούντο παραμένουν ίδιοι όπως και η βασική φιλοσοφία του πατέρα του Τζούντο ο οποίος ήθελε μια νέα πολεμική τέχνη, ένα άθλημα, με τους λιγότερους δυνατούς τραυματισμούς.

Για τριάντα χρόνια ο Τζιγκόρο Κάνο αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση και εξάπλωση του αθλήματος. Βασικός συνεργάτης του Βαρόνου Πιερ Ντε Κουπερτέν, είχε ενεργό ρόλο στο Ολυμπιακό Κίνημα, όντας και μέλος της ΔΟΕ.

Ο Τζιγκόρο Κάνο δεν πρόλαβε να δει εν ζωή (πέθανε το 1938), την είσοδο του Τζούντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 1964 στο Τόκιο) ούτε την ίδρυση της Διεθνούς Ομοσπονδίας (το 1951), την οποία είχε προτείνει ο ίδιος από τη δεκαετία του ‘30. Για την ακρίβεια ήταν 12 Μαΐου του 1951 όταν σε ένα δωμάτιο του κινέζικου εστιατορίου Choy’ s στο Λονδίνο, εννέα χώρες υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Αυτή τη στιγμή η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο (IJF) έχει στα μητρώα της περισσότερες από 180 χώρες-μέλη. Νωρίτερα, το 1948, είχε ιδρυθεί η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τζούντο ενώ το 1951 διεξήχθη και το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ

Το Παγκράτιον ήταν ένα αγώνισμα των αρχαίων Ελλήνων, ένας συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας χωρίς ιμάντες, που ο Αριστοτέλης (Ρητορική Α 5-14, 1361β) το ορίζει ως εξής: «ὁ δὲ θλίβειν καὶ κατέχειν παλαιστικός, ὁ δὲ ὦσαι τῇ πληγῇ πυκτικός, ὁ δ' ἀμφοτέροις τούτοις παγκρατιαστικός». Η ονομασία προέρχεται από τις λέξεις παν + κρατείν, δηλαδή νικητής γινόταν αυτός που "κατέχει την κυρίαρχη δύναμη" ή αυτός που "κυριαρχεί απόλυτα", ενώ οι αθλητές ονομάζονταν παγκρατιαστές.
Το άθλημα αυτό, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και πολεμική τέχνη, εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 648 π.Χ. στην 33η Ολυμπιάδα. Ήταν θεαματικό και δημοφιλές ("Εν Ολυμπία το κάλλιον" , Φιλόστρατος), αλλά και επικίνδυνο, αφού είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές ως και το θάνατο του ενός των αντιπάλων (Παυσανίας Η,10.1). Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά το 200 π.Χ. εισήγαγαν κι έναν λιγότερο βίαιο διαγωνισμό "Παγκρατίου παίδων" για τα νέα αγόρια.

Taekwondo

Το Τάε Κβον Ντο (ή Ταεκβοντό) είναι η πιο δημοφιλής κορεάτικη πολεμική τέχνη και το εθνικό σπορ της Κορέας. Είναι από τις πιο διαδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 έγινε επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα.
Στα Κορεάτικα Τάε σημαίνει "κλωτσάω και καταστρέφω με το πόδι", Κβον σημαίνει "χτυπάω με τη γροθιά" και Ντο σημαίνει "τέχνη". Σε ελεύθερη μετάφραση, Τάε Κβον Ντο σημαίνει "Η τέχνη της κλωτσιάς και της γροθιάς".

ΑΪΚΙΝΤΟ

Το αϊκίντο (ακριβέστερα:αϊκιντόου) (Ιαπ:合気道) (aikido ή ακριβέστερα aikidou) είναι μία πολεμική τέχνη που κατάγεται από την Ιαπωνία. Δημιουργήθηκε από τον Μοριχέϊ Ουεσίμπα στη δεκαετία του 1920. Το αϊκίντο είναι τεχνική άμυνας, που επιτρέπει στον αμυνόμενο να προφυλάξει τον εαυτό του χωρίς να τραυματίσει τον αντίπαλο. Βασίζεται περισσότερο στην εκμετάλλευση της αίσθησης ισορροπίας και της τεχνικής του αμυνόμενου παρά στη μυϊκή δύναμη, ενώ εκτός από σωματική αποτελεί και πνευματική άσκηση.Γι'αυτό και ονομάζεται η τέχνη της μη αντίστασης. Συνδυάζει χτυπήματα, λαβες, και εξάσκηση με όπλα.

ΗΑPKIDO
Το Hapkido είναι αμυντική Κορεάτικη πολεμική τέχνη η ιστορία της οποίας ξεκινάει το 372 μ.Χ. (με διαφορετική ονομασία και «διάσπαρτη» ως τέχνη). Το Hapkido όπως το ξέρουμε σήμερα ξεκίνησε τον 20 αιώνα από τον Κορεάτη Grandmaster Yong Sul Choi (1904 - 1986). Ο Choi έζησε τα πρώτα του 8 χρόνια στο χωρίο Yong Dong, ενώ κατά την διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής κάποιος Ιάπωνας έμπορος με το όνομα Morimoto κατά την επιστροφή στην χώρα του τον πήρε μαζί του επειδή δεν είχε γιο.
Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Moji αλλά ο Choi αντιστάθηκε σθεναρά στον θετό του πατέρα, ο οποίος τον άφησε να φύγει. Στην συνέχεια περισυλλέχθηκε από την αστυνομία στην πόλη Osaka και πήγε σε Βουδιστικό μοναστήρι για 2 χρόνια κάτω από την καθοδήγηση του μοναχού Kintaro Wadanabi, ο οποίος στο τέλος τον έστειλε στον Sokaku Takeda (1859 - 1943) αρχηγό της πολεμικής τέχνης Daito-Ryu Aikijujutsu. Σύμφωνα με δήλωση του Choi έγινε αποδεκτός από τον Takeda και εκπαιδεύτηκε για περίπου 30 χρόνια δίπλα του, μαθαίνοντας αποκλειστικά και τις 3808 τεχνικές του συστήματος. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Choi ήταν υπηρέτης κι αργότερα βοηθός του Takeda, αλλά όλοι σχεδόν συμφωνούν ότι έλαβε μια μορφή εκπαίδευσης από αυτόν.
Ο Takeda πριν την απόφαση του να αυτοκτονήσει από ασιτία (βλέπε βιογραφία του), είπε στον Choi να γυρίσει στην Κορέα αλλά κατά το ταξίδι της επιστροφής του έκλεψαν τα χρήματα και τις αποσκευές οι οποίες περιείχαν τα πτυχία που είχε πάρει από τον Takeda. Από το σημείο αυτό και μετά δόθηκαν όλες οι αφορμές για αμφισβητήσεις των γνώσεων του Choi στο Daito-Ryu Aikijujutsu.
Οι γνώσεις του Choi επαληθεύτηκαν από ένα τυχαίο ιστορικό γεγονός στις 21.02.1948 όπου αμύνθηκε με μοναδικό τρόπο κατά την διάρκεια συμπλοκής του σε μια διαμάχη, σε εργοστάσιο παραγωγής κρασιού που είχε πάει να εργαστεί ώστε να εξασφαλίσει τροφή για τα ζώα του. Ο διευθυντής του εργοστασίου Suh Bok Sup είδε την σκηνή και εντυπωσιάστηκε από την επιδεξιότητα του Choi. Αμέσως του ζήτησε να τον διδάξει και έτσι έγινε ο πρώτος μαθητής του.
Ο Suh Bok Sup είχε ήδη 1 Dan στο Judo, γεγονός το οποίο επηρέασε σημαντικά την μετέπειτα μορφοποίηση του Hapkido γιατί ζητήθηκε από τον Choi να διδάσκει τεχνικές εναντίον του Judo. Μετά από τρία χρόνια (12.02.1951) δημιούργησαν μαζί την πρώτη τους σχολή με το όνομα: Korean Yu Kwan Sool Hap Ki Dojang, ενώ το 1958 ο Choi ίδρυσε τη δική του.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!!!!!!!!!!!