ΟΙ ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ.....

ΟΙ ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010

ΤΜΗΜΑ Α'  19:00

Ντροπή

Μυθιστόρημα
Σαντιάγκο Ρονκαλιόλο

μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου

Καστανιώτη, 2008

Ισπανόφωνη πεζογραφία (Περού) - Μυθιστόρημα

Eίναι ένα μυθιστόρημα για την οικειότητα, για τις επιθυμίες και τους φόβους που δεν ομολογούμε ούτε και στα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα, για τα μυστικά που μας προστατεύουν ώστε να μη μας πληγώσουν οι άλλοι. Οι ήρωές του είναι ένας ετοιμοθάνατος άντρας, μια γυναίκα που λαβαίνει ανώνυμα πορνογραφικά γράμματα, ένα αγόρι που βλέπει παντού πτώματα, ένας γάτος που θέλει σεξ - τέτοιου είδους περίεργοι ήρωες. Όπως σε πολλές οικογένειες, όλα αυτά τα πρόσωπα ζουν μαζί και είναι όλα μόνα. Καμιά φορά μου φαίνεται μια πολύ λυπητερή και σκοτεινή ιστορία, άλλοτε πάλι πιστεύω ότι είναι μια κωμωδία. Έτσι είναι οι οικογένειες και τα συναισθήματα - που δεν συμπίπτουν ποτέ.

Σαντιάγκο Ρονκαλιόλο

Tο δεύτερο μετά τον "Kόκκινο Aπρίλη" μυθιστόρημα του Σαντιάγο Pονκαλιόλο που ξάφνιασε ευχάριστα όλη τη Λατινική Aμερική.

ΤΜΗΜΑ Β'  21:00

΄Ολα σου τα ΄μαθα μα ξέχασα μια λέξη.

Δημήτρης Μπουραντάς
Πατάκη, 2008
Βραβείο Αναγνωστών Ε.ΚΕ.ΒΙ. [2008]


Ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν ζούσε έναν εφιάλτη στον ύπνο του ή την ωμή πραγματικότητα. Ξαφνικά ένιωσε πως κατέρρευσε ένα κομμάτι του εαυτού του: η υπερηφάνεια που ένιωθε κάθε φορά που σκεφτόταν ότι θ' άφηνε πίσω κληρονομιά του την Άννα μετατράπηκε σε αγωνία, ίσως και ενοχή. Το μυαλό του και η ψυχή του βασανιστικά αναζητούσαν αυτοκριτική και λύση. Έπρεπε τώρα να ψάξει από την αρχή, καρέ καρέ, τη ζωή της Άννας και τη δική του ευθύνη σ' αυτή. Μόνη σωτηρία της ψυχής του ήταν η μετάνοια. Να της ζητήσει συγγνώμη για όσα έκανε ή δεν έκανε και την έφτασαν ως εδώ, να βρει τι ξέχασε να της μάθει. Κι αν μπορούσε, να της το μάθει έστω και τώρα. Πριν να είναι αργά.


"Αν είχαμε δυο ζωές, δε θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα. Δε θα ωφελούσε ούτε εσάς ούτε εμένα, θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Αν πεθαίναμε δύο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα από την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι' αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε".


Δ. Μ.